مابين آآها وتنهيدة ودمعه حبيسه مكبوته
تاخدنا توهه مندوهه بصوت مبحوح
وبين إحساس بالغربه ياخدنا معاه فى حدوته
وبين غفوه وبين صحوه تيجى ايام كده وتروح
**
ما بين آآها وتنهيده تشق الليل وظلامه
تفتت صخره محطوطه على القلب وأحلامه
تنزع شوكه زارعه جوه الحلق أوجاعه
تطلع صرخه مكبوته تشكى الجرح وآآلآمه
**
مابين آآها وتنهيده تروح الروح منين ما تروح
تعدى جبال حمول عاليه وتنزل بيها أعتى سفوح
لاتملك يوم تقول أيوه ولا لأ ماتملك بوح
دافنه وجعها جواها بيتدارى كما ريشه لطير مدبوح
***
مابين آآها وتنهيده تداوى الجرح كأنه ماكان
تدوب آلآه فى تنهيده كما البركان
وتصفى رماد يسيب اثرة قيد النسيان
وتبقى الآآها فى تنهيده كده رحمه من الرحمن